Energia elektryczna jest nadal wytwarzana głównie z paliw kopalnych, takich jak węgiel, gaz i ropa naftowa, co powoduje emisję ogromnych ilości gazów cieplarnianych do atmosfery. Według Banku Światowego w 2014 r. udział paliw kopalnych w produkcji energii elektrycznej wynosił 67%, a pozostałe źródła to energetyka jądrową i odnawialne źródła energii. W Niemczech sytuacja wygląda nieco lepiej niż średnia globalna. W 2017 r. udział paliw kopalnych wynosił zaledwie 50%. Zgodnie z planem klimatycznym rządu niemieckiego, udział odnawialnych źródeł energii ma wzrosnąć do 80% do 2050 r., a największy udział w tym zakresie ma energia wiatrowa. Jednak aby to osiągnąć potrzebny jest jasny plan.

Oczywiście, odnawialne źródła energii nie mogą być bezpośrednio zintegrowane z siecią energetyczną, ponieważ podaż mocy pochodzącej z wiatru lub słońca nie jest stabilna. W rezultacie potrzebna jest bardzo elastyczna i stabilna sieć elektryczna. Musi zaspokajać szczytowe zapotrzebowanie za pomocą inteligentnych systemów zarządzania energią, a w przypadku nadmiernej podaży korzystać z innych rozwiązań – takich jak pompy ciepła, technologie magazynowania lub generowania wodoru, co z kolei może pomóc w ustabilizowaniu sieci. Nie oznacza to jednak, że konwencjonalne elektrownie można po prostu wyłączyć.
Dopóki odnawialne źródła energii nie mogą zagwarantować podstawowego zapotrzebowania, innego rodzaju elektrownie muszą zapewniać stabilność. Powinniśmy stopniowo zastępować elektrownie opalane węglem blokami wykorzystującymi inne paliwa. Ze względu na dużą elastyczność pracy i niską emisję Siemens proponuje technologie kogeneracji z turbinami gazowymi i parowymi. Z czasem, wraz z rosnącym udziałem odnawialnych źródeł energii, takie bloki energetyczne będą mogły funkcjonować jako elektrownie zapasowe. Krótko mówiąc, przekształcanie konwencjonalnej produkcji energii musi być realizowane z taką samą determinacją, jak ekspansja odnawialnych źródeł energii.
​

Z drugiej strony, transport towarowy powinien zostać przeniesiony z dróg na tory kolejowe, co także jest wyzwaniem na przyszłość. Ponadto ciężarówki mogą być napędzane hybrydowymi rozwiązaniami, takimi jak akumulatory i silniki wodorowe oraz syntetycznymi paliwami wytwarzanymi z wykorzystaniem elektryczności. W tym kontekście dobrym rozwiązaniem Siemensa są e-autostrady, po których jeżdżą ciężarówki zasilane z linii napowietrznej. Oprócz transportu drogowego największe znaczenie ma dekarbonizacja transportu lotniczego i morskiego. Na przykład samoloty powinny w coraz większym stopniu wykorzystywać hybrydowo-elektryczne układy napędowe i paliwa syntetyczne. Badanie Siemensa przewiduje, że do 2030 r. do eksploatacji wejdą pierwsze samoloty hybrydowo-elektryczne z maksymalnie 100 miejscami siedzącymi. 

W sektorze przemysłowym dekarbonizacja dotyczy nie tylko wytwarzania ciepła, ale także produkcji nowych towarów – takich jak nawozy sztuczne, tworzywa sztuczne lub środki czyszczące w przemyśle chemicznym – która wciąż opiera się przede wszystkim na paliwach kopalnych. A jeśli nie da się całkowicie uniknąć emisji CO2, tak jak ma to miejsce w przypadku produkcji cementu, należy go oddzielić i przechowywać przy pomocy technologii wychwytywania i składowania dwutlenku węgla (CCS). CCS może pomóc osiągnąć poziom redukcji emisji CO2 o ponad 90%.

Elektryfikacja różnych sektorów światowej gospodarki wydaje się być najlepszym sposobem na ograniczenie emisji gazów cieplarnianych. Jednak ambitne cele Porozumienia Paryskiego nie będą osiągalne, jeśli nie będzie im towarzyszyła zwiększona wydajność. Dotyczy to wysoce wydajnych napędów elektrycznych, pomp ciepła, automatyki budynkowej, pociągów itp., a także samej produkcji energii elektrycznej. Przemysł powinien wykorzystywać kogenerację energii i ciepła (CHP) wszędzie tam, gdzie ma to zastosowanie.

Czy dzięki tym innowacyjnym technologiom świat zarządzany z poszanowaniem klimatu stanie się rzeczywistością? Czy globalny wzrost temperatury rzeczywiście zostanie ograniczony do 2°Celsjusza o 2100 r.? Pomimo technicznej i ekonomicznej wykonalności, nie ma żadnych gwarancji. Jak podkreślono w dokumencie Siemensa i w innych badaniach, takich kroków nie można podjąć bez politycznej woli społeczności krajowych i międzynarodowych.

Tłumaczenie: Nina Vincenz-Krajewska, na podstawie artykułu A Roadmap to Decarbonization, Hubertus Breuer